آخرین اخبار

دانشگاه ایرانی؛ آینه حساس سیاست و جامعه

دانشگاه ایرانی، از ۱۳۳۲ تا امروز، همواره «آینه حساس سیاست و جامعه» بوده است. دانشجو، نه ناظر منفعل، بلکه خط‌شکن و تحلیل‌گر جامعه است. یادداشت مهمان، سهیلا کثیر؛ تاریخ معاصر ایران پر از لحظه‌هایی است که نه فقط در کتاب‌ها، بلکه در حافظه جمعی ملت ثبت شده‌اند؛ لحظه‌هایی که در آن‌ها آگاهی با خون و […]

اشتراک گذاری

دانشگاه ایرانی، از ۱۳۳۲ تا امروز، همواره «آینه حساس سیاست و جامعه» بوده است. دانشجو، نه ناظر منفعل، بلکه خط‌شکن و تحلیل‌گر جامعه است.

یادداشت مهمان، سهیلا کثیر؛ تاریخ معاصر ایران پر از لحظه‌هایی است که نه فقط در کتاب‌ها، بلکه در حافظه جمعی ملت ثبت شده‌اند؛ لحظه‌هایی که در آن‌ها آگاهی با خون و جان در برابر سلطه نوشته شد. ۱۶ آذر ۱۳۳۲، روزی که دانشگاه تهران نبض مقاومت شد و سه دانشجوی شجاع: مصطفی بزرگ‌نیا، احمد قندچی و مهدی شریعت‌رضوی با ایستادگی خود آگاهی ملی را حفظ کردند. آن‌ها نشان دادند دانشگاه، فراتر از محل درس و کتاب، سنگری است برای شکل‌گیری تاب‌آوری، مقاومت و وجدان جمعی. نسل آن روز آموخت که سلطه خارجی، با لبخند یا قرارداد وارد نمی‌شود؛ با کودتا، تحقیر، فشار اقتصادی و تلاش برای خاموش کردن صدای ملت‌ها وارد می‌شود، اما شعله آگاهی قابل خاموش شدن نیست.

زخم ۱۳۳۲ و تولد آگاهی مدرن ایرانی

فاصله میان کودتای ۲۸ مرداد تا ۱۶ آذر، نمادی از منطق سلطه و تلاش برای کنترل منابع و اراده ملت بود. دولت کودتا با استقبال از نیکسون و بازگشت روابط با بریتانیا، پیوند آشکار خود با قدرت‌های خارجی را به نمایش گذاشت. دانشگاه تهران تاب تحقیر را نیاورد؛ کلاس‌ها و سالن‌ها صحنه اعتراض شدند و پاسخ حکومت، گلوله و سرکوب بود.

سه شهید دانشجو جان دادند، اما روح مقاومت زنده ماند. از آن روز، دانش معنای سیاسی یافت: توان دیدن سازوکارهای قدرت، درک فشارهای سیستماتیک و ایستادگی در برابر آن‌ها؛ تجربه‌ای روانشناختی و اجتماعی که نسل‌ها را به هم پیوند می‌دهد و آگاهی جمعی را شکل می‌دهد.

دانشجو؛ بازتاب فشارهای اقتصادی و روانی

نسل امروز ایران، همانند نسل ۳۲، زیر فشارهایی زندگی می‌کند که هر روز بر شانه‌های دانشجو سنگینی می‌کند:

تورم و گرانی که خواب و امید آینده را می‌سوزاند،

سفره‌های کوچک‌تر و ساعات طولانی کار برای تأمین هزینه‌های زندگی،

اضطراب دائمی ناشی از بی‌ثباتی اقتصادی و اجتماعی،

فشار روانی حاصل از رقابت شدید، ناکامی‌های تحصیلی و دغدغه‌های آینده شغلی.

اما دانشجو، برخلاف آنچه فشارها می‌خواهند، فلج نمی‌شود؛ بلکه این فشارها را به نیروی تاب‌آوری، خلاقیت و تحلیل تبدیل می‌کند. دانشگاه به میدان آزمایش عزم، توان ذهنی و مقاومت روانشناختی بدل می‌شود؛ نسلی که میان استرس و محدودیت، توانایی تصمیم‌گیری و هدایت جامعه را می‌آموزد.

دانشگاه؛ میدان منازعه روانی و اجتماعی

دانشگاه ایرانی، از ۱۳۳۲ تا امروز، همواره «آینه حساس سیاست و جامعه» بوده است. هر فشار اقتصادی، اجتماعی و سیاسی نخست در چهره نسل جوان بازتاب می‌یابد. دانشجو، نه ناظر منفعل، بلکه خط‌شکن و تحلیل‌گر جامعه است: با حضور خود بحران‌ها را تحلیل می‌کند، روایت‌ها را می‌خواند و آگاهی جمعی می‌سازد. این آگاهی، سد روانی در برابر تسلیم و نیروی محرکه‌ای برای اصلاح و پیشرفت جامعه است.

۱۶ آذر و محور مقاومت؛ پیوند ملی و منطقه‌ای

معنای ۱۶ آذر محدود به ایران نیست. نسل جوان در غزه زیر آوار، در لبنان در محاصره و در یمن با کمبودهای بی‌پایان، همچنان وفادار به حقیقت ایستاده‌اند. دانشجوی ایرانی، با آگاهی ضد امپریالیستی و تاب‌آوری خود، پلی است میان تجربه‌های مقاومت در منطقه. تجربه ایران و دانشجویان ۱۶ آذر نشان می‌دهد که مبارزه با سلطه، زبان مشترک ملت‌هاست و دانشجو همانند رزمنده محور مقاومت، نقطه اتکای امید و پایداری است.

پیام روانشناختی و اقتصادی ۱۶ آذر

نسل امروز ایران بار سنگین زمانه را بر دوش دارد: بازارهای متلاطم، سفره‌های کوچک‌تر، تورم افسارگسیخته، اضطراب و نگرانی از آینده. اما همین فشارها نیروی آگاهی را فعال کرده است. دانشجوی امروز، با بینش تاریخی و تحلیل عمیق، فشارهای روانی و اقتصادی را به ابزار تاب‌آوری، خلاقیت و مقاومت اجتماعی تبدیل می‌کند و مسیر استقلال و پیشرفت ملی را هموار می‌سازد.

دانشجو؛ خط‌شکن، پیشرو و وجدان جامعه

پیام ۱۶ آذر روشن است: نسل جوان هرگز ناظر منفعل تاریخ نبوده است. دانشجو نیرویی است که با جان، قلم و تصمیم خود، آینده را تغییر داده و فشار اقتصادی، روانی و اجتماعی را به تجربه‌ای برای تاب‌آوری و هدایت جامعه بدل کرده است. یادآوری این روز نشان می‌دهد که دانایی و آگاهی، مهم‌ترین سرمایه ملی در برابر فشارهای داخلی و خارجی هستند و دانشجو همیشه خط‌شکن، پیشرو و پناهگاه آگاهی جامعه بوده و خواهد بود.

کد خبر ۶۶۸۰۷۷۵